Would It Help to Say I'm Sorry? jest jednym z opowiadań ze zbioru zebranego w książce Into the Shadows
Autor: Michael A. Stackpole
Fabuła[]
Dwóch ulicznych samurajów, Tiger Jackson i Iron Mike Morrissey, zostaje wynajętych do wyciągnięcia z wierzyciela pieniędzy. Płatność za robotę wdaje się nazbyt hojna i runnerzy przygotowują się na kłopoty. I je odnajdą.
Wchodzą w zasadzkę w domu ofiary – kompleksie apartamentowców Fairview Towers. Nawet, gdy wywalczyli sobie drogę na zewnątrz, penthouse należący do Nadii Mirin zostaje wysadzony w powietrze. Tiger i Mike najwyraźniej zostali wrobieni. Cudem udaje im się uciec z zasadzki, jaką przygotował Lone Star przed apartamentowcem, ale zostają otoczeni w pobliskim warsztacie.
Bez wyjścia, z kończąca się amunicją i brakiem alternatyw dwóch samurajów jest zmuszonych do podjęcia bezprecedensowych kroków. Wykonują telefon.
Ludzie[]
- "Iron Mike" Morrissey (Zig): człowiek, irlandzki uliczny samuraj, były członek gangu Halloweeners
- Eugene "Tiger" Jackson (Zag): człowiek, czarnoskóry uliczny samuraj, były członek gangu Halloweeners
- Pia: kelnerka w Jackal's Lantern
- Charles the Red: człowiek, szef gangu Halloweeners
- Dr Richard Raven: Indianin, elf, mag, elitarny shadowrunner
- Wolfgang Kies: człowiek mag-adept, prawa ręka Ravena
- Mr. Johnson: japiszon, który wynajął Mike’a i Tigera do trefnej fuchy
- George Van Housen: skorumpowany oficer dyżurny Lone Star, lider Shadowriders
- LaVonne: siostra Tigera
- Frankie: mąż LaVonne, uzależniony od symstymu, pracuje dla Natural Vat foods
Uwagi[]
Michael A. Stackpole jest autorem dziewięciu opowiadań Shadowrun, większość napisanych przed publikacją gry Shadowrun. Dwa opowiadania są w tej antologii (Would It Help to Say I'm Sorry i Into the Shadows#Its all done with mirrors), a pozostałe (Squeeze Play, Quicksilver Sayonara, Digital Grace, Numberunner, Designated Hitter, Fair Game, i If As Beast You Don't Succeed) są zebrane w książce Wolf and Raven (1998). Wszystkie dziewięć opowiadań dzieje się w latach 2050-2051. Would It Help to Say I'm Sorry i It's All Done with Mirrors dzieje się zaraz po Squeeze Play.
s.185: bar Jackal's Lantern jest w Redmond, a bywalcami są tam Halloweeners. (Seattle Sourcebook s.131, New Seattle s.130). Dziwne, bo Halloweeners są i zawsze byli gangiem ze śródmieścia Downtown (Seattle Sourcebook s.156, New Seattle s.38).
s.190: "Na ulicy mówią, że pomogłeś Wolfgangowi Kiesowi i Ravenowi odbić jakąś elfijską księżniczkę gangowi LaPlante'a." Charles the Red (Karol Czerwony) odnosi się do wydarzeń z Squeeze Play, napisanego przed tą historią, ale niepublikowanej aż do wydania Wolf and Raven (1998). Tiger i Mike mieli nadzieję, że ta akcja będzie ich przepustką do grupy Ravena i elity shadowrunnerów, ale zaczynają czuć się zapomniani.
s.194: Mike: "Nie mamy reputacji takiej jak Dancer lub Ghost, nawet takiej jak Johnny-Come-Lately albo Smilin' Sam." Tiger: "Nie staraj mnie się pocieszyć, Mike. Wiemy, co oni mają." Już wiadomo, że Johnny-Come-Lately i Smilin' Sam zostali zabici przez Lone Star przed After Hours, i że oskarżono ich o zabicie Jamesa Yoshimury (Into the Shadows#A Plague of Demons, s.17). Ghost-Who-Walks też jest dobrze znanym i szanowanym ulicznym samurajem (Never Deal with a Dragon). Prawdopodobnie, Dancer jest kolejnym ulicznym samurajem tego samego pokroju.
s.195: Mike i Tiger dostali 10,000¥ w bonach korporacji United Oil. Eksterytorialność najwyraźniej zachęciła megakorporacje do wydania własnej waluty. Różnica lub wymiana może być problematyczna, szczególnie w takich metropoliach jak Seattle z tyloma największymi korporacjami, z których każda wpuszcza własny pieniądz. Inna ciekawostka: opłata jest w gotówce – papierowych, dwudziestowiecznych papierkach (stunujenowe banknoty). Kredyt elektroniczny byłoby łatwiej zrealizować, szczególnie biorąc pod uwagę problem z ustaleniem kursu o jakim wcześniej wspomniałem, ale gotówka najwyraźniej wciąż ma jakieś zastosowania.
Mike precyzuje, że opłata ma być w "walucie megakorporacji lub elfowskiej " – ciekawe, że pieniądze elfów i korporacji wydają się mieć większe zaufanie w cieniach Seattle niż dolar UCAS lub pieniądze innych państw. Za każdym razem, gdy shadowrunner zarabia lub wydaje nujeny, prawdopodobnie są to „pieniądze” korporacyjne.
s.196: siostra Tigera wyjaśnia, nieobecność męża "Poprosili Frankiego, by został po godzinach. Kiedy stracili transport w pożarze, musieli zwiększyć produkcję. Mają nowy produkt, wieprzowinę Kung-Pao, i część z niej została zniszczona, gdy magazyn Boba spłonął." Ogień w magazynie podłożyła Yakuza, a opisano to w Turtle in the Tower.
s.196: Siostra Tigera, LaVonne, wyjaśnia, jak trudno żyje się, gdy jest się SINless: "Ty i ja urodziliśmy się bez System Identification Number. Mama robiła, co w jej mocy, by się nami zająć, ale bez SIN, nie byliśmy wliczani do systemu. Nie mogliśmy iść do szkoły, ponieważ nauczyciele nie dostaliby pieniędzy za to, że nas uczyli. Opieka społeczna nie mogli uwzględniać nas w swoich programach, a korporacje nie wynajęłyby mamy do prawdziwej pracy. Jej jedyne prace zawsze były tymczasowe, i zawsze opłacane ponizej normalnej stawki. Dzięki Frankiemu i jego pracy w Natural Vat, moje dzieci mają SIN. Chodzą do szkoły, dostają lekarstwa, i mogą otrzymać pomoc zawsze, gdy tego potrzebują. Wiceprezes Natural Vat, Nadia Mirin, rozpoczęła ten program 'Komputery dla dzieciaków Computers for Kids i zapisaliśmy na to Bobby-ego z powodu Frankiego. Mówią, że Frank Junior, ma magiczne zdolności, i nawet tym się zajmą! Z SINem, moje dzieci mają szansę której ani ja, ani ty nigdy nie mieliśmy. A Frankie nawet oświadczył, że mam jest od niego zależna, i teraz Natural Vat wpuści ją do tego domu w Renton."
Tutaj modus operandii jest znajome. Menadżer Natural Vat zostaje zabity, a dwóch shadowrunnerów, którzy szczęśliwie znaleźli się pod ręką za to oberwie. Ale Tiger i Mike maja fart – mają lepsze powiązania, niż Smilin' Sam i Johnny Come Lately, a menadżer, który jest celem (Nadia Mirin) unika zamachu.
s.208: Mike i Tiger zostają otoczeni w McKuen's Scrap and Salvage Yard (Seattle Sourcebook s.44, New Seattle s.122).